ವಿವೇಕ-ವಿಚಾರ : ಸೋಲು

ಇದನ್ನಂತೂ ಯಾರೂ ಬಯಸರು, ಯಾರಿಗೂ ಇಷ್ಟವಾಗದು ಸೋಲು.

ಗೆಲುವಿಗಾಗಿ ತಾನೇ ನಮ್ಮ ಹಂಬಲ.

ನಮೆಲ್ಲ ಕಾಯಕವೂ ಗೆಲುವಿಗಾಗೇ ಇರುವಾಗ ಸೋಲು ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕು..?

ವಸ್ತು ಸ್ಥಿತಿ ಎಂದರೆ ಬದುಕಿಗೆ ಸಣ್ಣ ಸೋಲುಗಳು ಬೇಕು.

ಬೇಕೆಂಬುದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ; ಅವು ಜೀವನದ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆಯೇ ಸಾಗಿಬರಬೇಕು..

ಏಕೆಂದರೆ ಸೋಲಿಲ್ಲದೇ ಗೆಲುವಿಲ್ಲ.

ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಸಣ್ಣಸೋಲುಗಳೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಗೆಲುವಿನ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಯನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸುವಂಥವುಗಳು;

ಗೆಲ್ಲಲೇ ಬೇಕೆನ್ನುವ ಛಲವನ್ನು ತುಂಬಿಸುವಂಥವುಗಳು.

ಸೋಲಿನ ನೋವು ಮನವನ್ನು ಕಾಡದಿದ್ದರೆ ಗೆಲುವಿನ ಆಸೆಯೇ ಹುಟ್ಟಲಾರದು..!

ನಾವಾಗ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ನಿರಾಸಕ್ತರಾಗಿ ಇದ್ದುಬಿಡುತ್ತೇವೆ.

ಹಾಗಾಗಿ ಆಗಾಗ ಸೋಲುತ್ತಿರಬೇಕು.

ಆ ಸೋಲು ಸಣ್ಣದಾದರೂ ಮನಸ್ಸು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲವಾದರೂ ನರಳುವಂತಿರಬೇಕು;

ನಮ್ಮ ಸಾಮಥ್ಯ೯ವನ್ನು ತಟ್ಟಿ ಹಂಗಿಸಬೇಕು; ಆಂತರ್ಯದ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಕದಲಬೇಕು; ಸಮಾನರೊಂದು

ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯದ ನಗುವನ್ನು ಎಸೆಯಬೇಕು. ಆಗ ಹುಟ್ಟುವ ಗೆಲುವಿನ ಬಯಕೆ ಗಾಳಿಯಾಗುತ್ತದೆ, ಬಿರುಗಾಳಿಯಾಗುತ್ತದೆ.

ಅದು ಅಂತಿಮ ಗೆಲುವಿನ ಅತ್ಯುಪಯುಕ್ತ ಸಾಧನವಾಗುತ್ತದೆ. ಆಗ ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಗೆಲುವು ನಮ್ಮದಾಗುತ್ತದೆ.

('ಬ್ರಹ್ಮ' ಪತ್ರಿಕೆಯ ಅಂಕಣಬರಹ.)